Już od bardzo długiego czasu zbierałam się żeby zrobić sobie test talentów Instytutu Gallupa, ale zawsze coś mi stawało na przeszkodzie i ostatecznie się nie decydowałam. W tym roku postanowiłam, że będzie to mój pomysł na prezent urodzinowy z pracy. Mamy taką tradycję, że sprawiamy sobie prezenty urodzinowe i w miarę możliwości każdy przedstawia wcześniej swoje propozycje. Stwierdziłam, że w tym roku będzie to właśnie test talentów Gallupa. Zdecydowałam się na wersję podstawową, czyli 5 najważniejszych talentów. Zanim jednak opowiem Wam jakie mam talenty, zacznijmy od tego czym w ogóle jest talent. 

Według Instytutu Gallupa jest on naturalnym wzorcem myślenia, odczuwania i działania, który może zostać produktywnie wykorzystany. Talenty kształtują się w nas mniej więcej do 20 roku życia – później mogą ulegać nieznacznym zmianom, ale raczej „szkielet” pozostaje taki sam cały czas. Instytut stworzył narzędzie, które pozwala wyselekcjonować 34 talenty. Tak jak wspomniałam, ja się zdecydowałam na wersję podstawową, która obejmuje 5 talentów dominujących. Myślę, że na ten moment pełna wersja wprowadziłaby zamęt w mojej głowie. Poniżej znajdziecie pełną listę talentów:

Jeśli chodzi o kwestie techniczne testu, to składa się on ze 177 pytań i na odpowiedź na każde z nich jest 20 sekund. Jeśli nie zdąży się w tym czasie, pytanie przepada i pojawia się następne. Myślę, że jest to skonstruowane w taki sposób po to, żeby wybierać odpowiedzi jak najbardziej intuicyjnie. Odpowiedzi zaznacza się na pięciostopniowej skali, decydując się na stwierdzenie, które jest nam najbliższe w danym temacie lub po prostu neutralne (środek skali). Stwierdzeń w każdym pytaniu jest dwa i nie ma możliwości, aby wrócić do poprzednich. Wyniki są dostępne od razu i od razu też można pobrać dwa raporty – „Zestawienie Twoje główne cechy” i „Przewodnik po cechach”. Pierwszy raport obejmuje opis poszczególnych talentów, a drugi to bardziej szczegółowe informacje na temat tego co dany talent wyróżnia. 

Byłam niezwykle ciekawa jakich 5 talentów będzie dominujących w moim przypadku. Od razu powiem, że nie spodziewałam się, że akurat takie zostaną wskazane. Może inaczej – wydawało mi się, że nie są mi one aż tak bliskie. Ale z czasem, gdy zaczęłam czytać opisy kolejny i kolejny raz oraz słuchać podcasty na ich temat, to doszłam do wniosku, że wszystkie są bardzo trafione! Sama pewnie nigdy bym się tak nie opisała w 100% – jeden czy dwa talenty mogłabym wskazać, ale na pewno nie taką dokładnie kombinację. Podzielę się z Wami moimi talentami, żebyście mogli zobaczyć z czym to się w ogóle je i być może zostaniecie w ten sposób zachęceni do tego, żeby i sobie sprawić taki prezent (koszt testu to ok. 105 złotych w tym momencie). Wszystkie opisy talentów to definicje stworzone przez CliftonStrengths – cytuję je dokładnie tak jak są opisane w raporcie.

Moje talenty wg Gallupa

Talenty Gallupa są podzielone ogólnie na cztery grupy:

1. talenty wykonawcze
2. talenty wpływu
3. talenty relacyjne
4. talenty strategicznego myślenia

Zgodność (relacyjny)

Szukasz obszarów porozumienia. Z twojego punktu widzenia niewiele można wynieść z sytuacji konfliktowych oraz sporów, więc starasz się ograniczyć je do minimum. Gdy spotykasz się z ludźmi o odmiennych poglądach, dążysz do znalezienia dla nich wspólnej płaszczyzny porozumienia. Próbujesz odciągnąć ich od konfrontacji w stronę harmonii. W istocie, harmonia jest jedną z twoich kluczowych wartości. Nie mieści ci się w głowie, ile czasu tracą ludzie, którzy starają się narzucić innym swój punkt widzenia. Czyż nie bylibyśmy bardziej efektywni, gdybyśmy zamiast kontrolować wyrażanie swoich opinii, szukali konsensusu i wsparcia? Jesteś przekonany/a, że tak i tym przekonaniem żyjesz. Podczas gdy ludzie głośno mówią o swoich celach, zadaniach, żarliwie podtrzymywanych opiniach, Ty zachowujesz spokój. Gdy inni obiorą sobie jakiś kierunek, Ty – w imię zgody – chętnie dopasowujesz do niego swoje własne cele (dopóki wasze podstawowe wartości nie zaczynają ze sobą kolidować). Gdy inni spierają się na temat swoich ulubionych teorii lub koncepcji, Ty usuwasz się z kręgu takich dyskusji, woląc rozmawiać o rzeczach praktycznych, realnych, co do których wszyscy są zgodni. Z Twojego punktu widzenia jesteśmy na tej samej łodzi i potrzebujemy jej, aby dotrzeć do celu. To jest solidna łódź. Nie ma potrzeby kołysać nią tylko po to, aby pokazać innym, że potrafisz.

Co ja na to?

Gdybym miała porządkować sama talenty, które mi wyszły, to raczej na pierwszym miejscu postawiłabym Organizatora, a tu proszę – Zgodność. No i tak – nie przepadam za konfliktami, nie czuję się dobrze w takich sytuacjach i zdecydowanie wolę pokojowe załatwianie spraw. 

Maksymalista (wpływu)

Doskonałość, a nie przeciętność jest miara dla Ciebie. Wyciąganie czegoś z położenia poniżej średniej do lekko powyżej średniej wymaga bardzo dużego wysiłku i według Ciebie nie jest tego warte. Przekształcenie czegoś dobrego w coś doskonałego wymaga dokładnie tyle samo wysiłku, a jest dużo bardziej ekscytujące. Silne strony, czy to twoje, czy kogoś innego, fascynują cię. Tak jak poławiacz pereł, tak Ty poszukujesz talentów, wypatrując zwiastujących je oznak. Przebłysk wrodzonej zdolności, szybkie uczenie się oraz umiejętność nabyta bez przechodzenia przez kolejne stopnie rozwoju sugerują, że masz do czynienia z talentem. Gdy już zdobędziesz perłę, czujesz się zobowiązany/a do jej pielęgnowania. Polerujesz ją, aż zacznie lśnić. Taką selektywność niektórzy mogą określić jako dyskryminację. Wybierasz towarzystwo ludzi, którzy doceniają twoje atuty. Na tej samej zasadzie pociągają cię te osoby, które zdają się mieć świadomość swoich talentów i skłonność do ich rozwijania. Raczej unikasz tych, którzy chcieliby uczynić z ciebie wszechstronny ideał, być może znajdą w tym celu kogoś innego. Ty nic chcesz spędzić życia bolejąc nad swoimi brakami. Raczej wolisz w pełni wykorzystać talenty, jakimi jesteś obdarzony/a. To jest znacznie przyjemniejsze. I bardziej konstruktywne. A także, wbrew temu, czego by się można spodziewać, bardziej wymagające.

Co ja na to?

Tutaj powiedziałabym, że ten talent jest widoczny w moim zaangażowaniu w powierzone mi zadania – trzeba coś znaleźć, stworzyć, umówić, zamówić? Jestem pierwsza! Tak na maksa :)

Bezstronność (wykonawczy)

Ważna jest dla ciebie równowaga. Jesteś głęboko świadomy/a potrzeby traktowania ludzi w jednakowy sposób, bez względu na ich pozycję w życiu. W związku z tym nie chcesz, aby szala zbytnio przechylała się na czyjąś stronę, ponieważ w twoim przekonaniu prowadzi to do egoizmu i indywidualizmu. Prowadzi to też do świata, w którym ludzie nieuczciwi odnoszą korzyści z powodu swoich znajomości, pozycji lub dzięki temu, że „dali, komu trzeba”. Budzi to w tobie odrazę. Postrzegasz siebie jako osobę, która nie dopuszcza do takich sytuacji. Na przekór światu przywilejów, jesteś przekonany/a, że człowiek najlepiej funkcjonuje w środowisku, w którym zasady są jasne i obowiązują w równym stopniu każdego. W takim środowisku ludzie wiedzą, czego się mogą spodziewać. Jest ono przewidywalne i bezstronne. Jest sprawiedliwe. Każdy ma w nim równą szansę zaprezentowania swoich możliwości.

Co ja na to?

Może niekoniecznie jestem tak radykalna jak w tym opisie, ale rzeczywiście lubię równe traktowanie. Szczególnie podoba mi się stwierdzenie o jasnych zasadach, które wszystkich obowiązują. 

Integrator (relacyjny)

Zakreśl większe koło. Ta filozofia przewodzi twojemu życiu. Chcesz, by każdy mógł przyłączyć się do grupy i poczuł się jej częścią. W przeciwieństwie do ludzi, których pociągają elitarne grupy, ty w teorii i praktyce unikasz takich stowarzyszeń, które zamykają się na innych. Chcesz poszerzać krąg tak, aby jak najwięcej ludzi mogło skorzystać z podpory, jaką może stanowić grupa. Nie tolerujesz widoku, kiedy ktoś pozostawiony na zewnątrz zagląda przez okno. Jaki chłód musi towarzyszyć takiej izolacji. „Zakreśl większe koło” – mówisz. „Wciągnij ich do środka tak, aby poczuli ciepło”. Instynkt nakazuje ci tolerancję. Nie zwracasz uwagi na rasę, płeć, narodowość, osobowość, czy religię. Rzadko oceniasz innych. Rzucona mimochodem uwaga mogłaby zranić czyjeś uczucia. A dlaczego miałbyś/miałabyś to robić, jeżeli nic i nikt cię do tego nie zmusza. Twoja tolerancyjna natura niekoniecznie wynika z wiary w to, że każdy z nas jest inny i że powinniśmy respektować te różnice. Zasadza się raczej na przekonaniu, że w gruncie rzeczy wszyscy jesteśmy tacy sami. Wszyscy jesteśmy tak samo wyjątkowi, tak samo ważni. I dlatego nie można ignorować nikogo. Każdy powinien gdzieś przynależeć. To jest minimum, na które wszyscy zasługujemy.

Co ja na to?

Tak, nie czuję się zbyt dobrze jeśli widzę, że ktoś jest wykluczony z grupy. Jeśli robi to z własnego wyboru, to ok, ale jeśli to grupa go wyklucza, to czuję się z tym niekomfortowo. 

Organizator (wykonawczy)

Jesteś żonglerem. W obliczu złożonej sytuacji, na którą wpływa wiele czynników, uwielbiasz nimi żonglować i zmieniać ich ułożenie do momentu, kiedy będziesz pewny/a, że uzyskałeś/aś najbardziej produktywną kombinację. W swoim przekonaniu nie robisz nic nadzwyczajnego. Po prostu starasz się znaleźć najlepsze rozwiązanie w danej sytuacji. Tymczasem inni, nie obdarzeni tą cechą, będą pod wrażeniem twoich żonglerskich popisów. „Jak to możliwe, że potrafisz myśleć nad tyloma rzeczami jednocześnie?” – będą pytać. „Co daje ci taką elastyczność? Co sprawia, że jesteś gotowy/a odłożyć na bok dobrze przemyślany plan na rzecz jakiejś nowej konfiguracji, która właśnie ci przyszła do głowy?” Ale ty nie wyobrażasz sobie, jak mógłbyś/mogłabyś zachowywać się inaczej. Jesteś doskonałym przykładem skutecznej elastyczności czy to w sytuacji, gdy decydujesz się zmienić plan podróży w ostatniej chwili, bo nagle odkryjesz lepsze połączenie albo lepszą ofertę, czy też wtedy, gdy obmyślasz, jaka byłaby najkorzystniejsza kombinacja ludzi i środków przy realizacji nowego projektu. Zawsze szukasz najlepszej konfiguracji, zarówno w prostych, jak i złożonych sytuacjach. Oczywiście najlepiej sprawdzasz się w sytuacjach dynamicznych. Wobec nieoczekiwanych zmian niektórzy narzekają, że starannie ułożone plany nie mogą być zmieniane. Inni bronią się istniejącymi zasadami i procedurami. Ty nie robisz ani jednego, ani drugiego. Zamiast tego rzucasz się w chaos i opracowujesz nowe rozwiązania. Nieustannie żonglując i znajdując nowych sojuszników, szukasz nowych linii najmniejszego oporu. Bądź co bądź, zawsze może istnieć lepsze rozwiązanie.

Co ja na to?

Ten talent jest mi zdecydowanie najbliższy, mimo tego że znajduje się na końcu mojej listy. To jestem cała ja, organizatorka – tak jak wspominałam przy Maksymaliście – idę na maksa w coś, co mocno czuję, że jest mi bliskie i co mnie pochłonie :) 

No dobrze, ale co teraz? Skoro już znam swoje talenty, to co mi to da? Przede wszystkim mam zamiar poświęcić trochę czasu na głębsze poznanie każdego z tych talentów oraz sposoby ich rozwijania i wykorzystywania w codziennym życiu i pracy. Właściwie to jest to kluczowe zadanie, które przede mną teraz stoi. Bardzo ciekawie o talentach opowiada Dominik Juszczyk, którego już linkowałam wyżej i myślę, że będę się opierać na jego pracy. 

Ciekawa jestem co myślicie o takich testach i czy znacie swoje talenty?